90. Jestem głodna, buuuuuuuuuuu

Od jutra kupuję tłusty boczek i słoninę na smaaaaaalec, szyneczkę z tłuszczykiem, schabik tłuściutki, karczek wielgachny i inne pychoty. Dlaczego? Bo nie będę się odchudzać, ale " zdrowo odżywiać"! Okazuje się, że nasze wiadomości na temat cholesterolu, cukrzycy itd... stają na głowie!
Oto jak posiadanie świetlicy we wsi daje możliwość poznania najnowszych ciekawostek, bo dziś mieliśmy super szkolenie w naszej świetlicy, co można sprawdzić tu: https://www.facebook.com/Rosiny.tomy
No, w każdym razie, koniecznie trzeba rzucić chleb, wcinać duuuuuużo - koniecznie tłustego - mięsa! Hura!!! Wreszcie przestanę być głodna ... po posiłkach...Na spotkanie, na którym było ponad 40 osób, omówiono dietę kreteńską, TNT, i inne diety. Najważniejsze, że intuicyjnie wiemy, co jeść... na pewno należy unikać węglowodanów, ale za to duuuuuuuuuuuu tłuuuuuuuuuuuuuustego mięsa i duuuuuuuuuuuuużo warzyw! O reszcie poczytajcie na facebook`u :-)

89. Znów biało...

No, takiej zimy jeszcze nie mieliśmy … tej zimy!

 Dziś pierwszy raz od baaardzo długiego czasu napadało przez noc tyle śniegu, że nie mogliśmy otworzyć drzwi, a okna w kuchni były prawie białe od góry do dołu:-) A już przecież cieszyliśmy się wiosną i planowaliśmy co i gdzie posadzimy, ale to nic, poczekamy. Podobno atak zimy jest w całym kraju, nie tylko u nas, a co by było, gdybyśmy wylądowali w górach… w każdym razie żurawie już są!

Zaczęłam robić wielkanocne jajka w decoupage`u… ale chyba powinnam na nich przyklejać mikołaje, hi hi choć trzeba przyznać, że pięknie wygląda taki biały świat za oknem, a w domku ciepełko… i dłubiemy, dłubiemy, dłubiemy...

88. Już są!!!

Wczoraj leciało ich kilkanaście kluczy po kilkadziesiąt sztuk! I już są!!!
Wielkie, majestatyczne i dostojne, lecące jak podniebne okręty, te na które czekałam całą zimę! I to one, a nie przebiśniegi , jak w Łodzi... przyniosły mi wiosnę...
I co tu mówić... to przecież ŻURAWIE i już tu są!!!

A dziś majstrowałyśmy wielkanocne jajka z włóczki czesankowej, do obejrzenia tu: https://www.facebook.com/Rosiny.tomy

87. Warsztay, warsztaciki, warsztaciątka...

Różne rzeczy już "dłubałam", ale dziś to było coś całkiem nowego... robiłyśmy biżuterię z wełny czesankowej, czyli walcowaliśmy wełenkę. Było całkiem jak dawniej, kiedy to zimą we wsi "kobiety zbierały się w izbach i darły pierze w niebogłosy", hihi

 

Prawda, że piękne? Resztę zdjęć można zobaczyć, w tym moją roześmianą gębusię na stronie facebook`a: 

https://www.facebook.com/Rosiny.tomy 

Bo nigdy nie jest za późno, aby poznać coś nowego :-)

86. Powrót???

No i co mam zrobić? Ja biedny miś? Muszę wrócić do pisania bloga, a tak dobrze się pisało Windows Journal. 



85. Żegnajcie!

Kochani!

To ostatni wpis na moim blogu. Nie będę dalej pisywać. Już nie mam takiej wewnętrznej potrzeby. Dlaczego? Może dlatego, że wreszcie wczoraj uświadomiliśmy sobie, że to jest naprawdę nasze miejsce! Nie chcę już opisywać życia, ale wreszcie żyć i cieszyć się nim. Jest nam tutaj z Marusiem tak jak zawsze marzyliśmy i … niech tak pozostanie.

 Liczę jednak na to, że będziemy nadal pisywać maile i telefonować do siebie. 

Ale opowiem jeszcze kilka słów o naszej wiosce. Na otwarciu świetlicy  dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy, a choćby i to, że to najmniejsza wioska w gminie, że liczy 104 mieszkańców, no ale chyba teraz to + 2, hi hi, że przy dwudziestu paru gospodarstwach jest aż 11 rolników, którzy mają gospodarstwa powyżej 60 hektarów!!! No i co? A to, że niektórzy radni nie byli zachwyceni, aby ładować pieniądze na remont świetlicy w tak małej wiosce, że tu prawie nie ma młodzieży, ani szkoły itp.. a jednak wójt postawił na swoim i jest jak jest. A świetlica jakby czekała na nas, hi hi Jak mówił nam doradca ze starostwa, nasze stowarzyszenie może wiele zdziałać, a najwyraźniej czekało na jakąś iskierkę… czyli na nas. Ksiądz mówił na dożynkach, że w zeszłym roku przybył do wioski nowy duch czyli on, a teraz my… miłe, prawda? To on wtedy poddał myśl o stowarzyszeniu, ale to my sprawę dopięliśmy do końca, a planów wszyscy mamy wiele, i najważniejsze jest to, że te pomysły pochodzą od mieszkańców, że oni chcą, że im zależy. Oby tak było dalej!!! A sama wioska jest bardzo nietypowa, nie jest to ulicówka, ale wewnątrz jest piękny stary park, a sama nazwa rosenfelde oznacza, pola różane, bo dawniej były tu olbrzymie pola uprawowe róż  ... a to też wyznacza kierunek naszych dalszych wspólnych zamierzeń, hihi, ale o tym, to już kiedyś...

Na tej całej imprezce było bardzo wielu oficjeli, ale władze są tu bardzo blisko ludzi, nie tak jak w dużym mieście, hi hi Każdy chciał nas poznać, bo wieść gminna szybko się rozpowszechnia… a wójt to nawet powitał nas oficjalnie…  takie zamieszanie zrobiliśmy swoim przybyciem, hi hi  Miałam wrażenie, że śmietanka gminy ( i starostwa) to nauczyciele, lub nauczyciele emeryci, a nasze przybycie to nobilitacja dla takiej małej wioski.  Wrażenie robiło to, że my z tak odległego miasta i każdy chciał pokazać siebie, że nie jest gorszy. W naszej wsi nie ma tzw. rodowitych chłopów, najczęściej ludzie przyjechali ze Stargardu albo ze Szczecina, a tu proszę… Łódź… to robiło wrażenie. I oczywiście każdy pytał, jak tu trafiliśmy…  Każdy chciał się z nami przywitać, poznać i o sobie coś opowiedzieć… ale rzeczywiście ludzie są tu milsi, no może jest ich mniej i są bliżej siebie? My widzimy, że jesteśmy akceptowani , a nawet bardzo akceptowani we wsi. Trudno jest żyć jak odludek, a nie myślcie, że na początku nie robiliśmy dobrej miny … a jednak pierwsze noce przepłakałam… - Maruś co myśmy zrobili?... A teraz już wiemy, że bez względu na wszystko zrobiliśmy dobrze! 

Mamy tu oczywiście już grupę ludzi naszego pokroju, bo jak to mówią, swój swego znajdzie zawsze… To co wspólnie zrobimy będzie można oglądać na facebooku, bo mnie zawsze gdzieś ciągnie, aby coś zrobić… 

Całuję Wszystkich baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo mocno i serdecznie! 

Życzę wesołych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku!!! 

Wasza Krysiulka

84. Zima jest PIĘKNA!!! Tak!!!

U nas, biała płaszczyzna jest bardzo rozległa, wręcz cudownie rozległa. Z okien jest biało, ale nie tak jak w Łodzi, że następnego dnia biel zamienia się w szarość, tu jest naprawdę dziewiczo biało, tym bardziej, że odległości między wioskami są bardzo duże, więc jedzie się jak przez śnieżne morze. Dziś wracając z przedszkola, natrafiłam na spadające drzewa w poprzek szosy… ale to tylko drwale w 10 minut usunęli pnie, ale wyglądało groźnie. Gdy temperatura jest ujemna, to i tak u nas jest najcieplej  niż w całym kraju, hi hi Widok z naszego okna to wielka śnieżna przestrzeń, a na niej sarny i … tak codziennie, bo tu przyroda jest bardzo blisko nas, czy to bielik lecący na naszym kominem, czy stada żurawi... wszystko jest tak blisko nas, na wyciągnięcie dłoni. Super!

83. Coś z grudnia...

Wiem, że dawno nie pisałam, ale tyle się dzieje, że padam na ryłko i nie mam ochoty o niczym pisać.  Zresztą obiecuję, że po świętach solidnie zasiądę do kompa.

Z najnowszych wieści, to już w tę sobotę dzieci sprowadzają się do nas – na stałe… a więc pracy wszyscy mamy w bród… a to  montaż schodów an piętro ( wyglądają super), a to różne malowania…

Nasze Stowarzyszenie działa… oto link do facebook`a, na którym założyłam „Rosiny – to my” … i proszę Was o wpisy!!! Co się dziać będzie tam znajdziecie… w sobotę ubieramy choinkę, robiłyśmy już super ozdoby, a w poniedziałek będziemy szykować ryby i nie tylko… a pracy mam sporo… a to folder przygotowałam, a to barszcz czerwony na otwarcie przyszykować muszę… i teraz próbuję… 19 grudnia mamy uroczystość otwarcia naszej świetlicy…

Dalsze relacje wkrótce :-)  buziaki do wszystkich

Wasza krysiulka 

Zaglądajcie na facebook:  www.facebook.com/Rosiny.tomy

Ps. A zima jest cudowna, śnieżna... tylko trzeba trochę odśnieżać, hihi , ale to nie ja...

82. Stowarzyszenie...

Już listopad, a ja nic jeszcze nie napisałam. Ale za to wiele się działo. Udało nam się powołać stowarzyszenie... oczywiście, jak nie trudno się domyślić, kto został prezesem?, no kto? Oczywiście Mareczek, ja w zarządzie pilnuję wszystkich spraw. Zobaczymy jak to będzie... Na razie czekamy na potwierdzenie rejestracji w Sądzie. Pierwsze spotkanie miało miejsce ... na przystanku autobusowym w strugach deszczu, a drugie w ... kościele. Księdza nie było, a ja czułam się jak na jakimś tajnym spotkaniu ... Trafił nam się "maruda" – nie uda się, nie róbmy, nie mamy pieniędzy, a najlepiej to... trzeba się dobrze zastanowić itp... ale i tak udało nam się zebrać aż 21 osób chętnych do założenia stowarzyszenia i ... jest gotowe. Teraz zacznie się czas na "działanie", hihi a planów i pomysłów mamy sporo. Musieliśmy także odwiedzić wójta... znaczy wizyta u "Kozioła", bo stowarzyszenie musi mieć siedzibę, i jak najbardziej poparcie mamy, że hej! Okazało się także, że wójt (były dyr. szkoły) z żoną to także nauczyciele, choć Mareczek ma dłuższy staż dyrektorowania, hihi pogadaliśmy sobie... Wkrótce jedziemy na warsztaty dotyczące działalności stowarzyszeń, funduszy itp. bo gmina zajęła się nami "globalnie", hihi 
 
A dziś miałam pierwsze lekcje z przedszkolakami... o rety!!! 4-latki OK, ale te 3- latki!!! Ratunku!!!

81. Ciepło...

Ciągle zmieniam tytuł bloga, nosi mnie :-)

Dziś coś o "Niemiaszkach". Już zaczęły się chłodne noce, więc postanowiliśmy napalić w "naszym" piecu (czytaj poniemieckim, hihi). Czyż nie jest piękny?

Ale do rzeczy. Niemcy potrafili budować wszystko mądrze, w tym piece grzewcze. Na cztery szczapy drewna piec rozpalił się, grzał super i ... był gorący do rana. Super!!! Ogrzał całe pomieszczenie, a gdzie naszym piecom do takich, jak ten? Okazało się, że poprzedni właściciel, czyli Janek - chłopek roztropek -  zlikwidował trzy podobne piece, (ale z niego cymbał), a zainstalował biedny piec na miał... i płacił, oj  płacił..., no i czy nie cymbał? Jeden z pieców miał w środku zainstalowany fotel do siedzenia... nie bardzo mogę sobie to wyobrazić, ale Niemcy wiedzieli co robią, więc na pewno to wszystko działało. W jadalni znaleźliśmy tak ustawiony komin grzewczy, że jednym piecem były ogrzewane trzy pomieszczenia, bo stał narożnie, a paliło się od strony korytarza... Super, nie!

Zresztą wszyscy, z którymi rozmawiamy na temat ogrzewania to mówią to samo, typu "panie, u moich znajomych jest piec poniemiecki i super ogrzewa cały dom, a te współczesne kominki to się nie umywają do tamtych, przedwojennych... "Minęło już tyle lat od wojny, a tu używa się takich określeń, typu, że ten poniemiecki, że Niemcy to umieli..., chyba dlatego, że żyją jeszcze ci, którzy tu się osiedlili po wojnie i przyjechali zza Buga. Nasza starsza sąsiadka, pochowała już na miejscowym cmentarzu swoich rodziców, niby czuje się u swojsko, ale tu wszędzie czuć, że to nie nasze od dziada, pradziada... A tych wyrzuconych pieców mi żal...

80. Moje kochane żurawie

U nas już jesień, ale taka prawdziwa :-) Jest inna niż taką, którą znałam do tej pory. Jest bardzo ciepło i wilgotno, choć wieje wiatr, co ja mówię – chwilami huragan znad morza ...

Dziś odlatywały najukochańsze ŻURAWIE, Co ja mówię, długie sznury żurawi... sejmikowały, podobnie jak boćki, potem zbierały się w liczące kilka dziesiątek klucze i... leciały na zachód, krzycząc...  Do zobaczenia, czekamy na wasz powrót wiosną! Mareczek filował lornetką w zachwycie...

Kury przestały nieść, a podobno to normalne na jesień... oj pójdą pod nóż...

A ja niebawem zaczynam zajęcia z angielskiego z ... 3-4 latkami z przedszkola, hihi, a zostawiłam wszystkie obrazki, materiały...

Pracy mamy bardzo dużo, bo trzeba się przygotować do zimy... i zrobić wszelakie przetwory...

Zaangażowaliśmy się w tworzenie Stowarzyszenia w naszej wsi, co ja mówię... jesteśmy głównymi animatorami tego przedsięwzięcia, hihi i tak to na nas spoczywa gros roboty, ale o tym później :-)

79. Dzień powszedni...

I wszystko dzieje się... dużo i często :-), a ponieważ wstaję i chadzam spać z kurami... nie zawsze mam siłę, aby napisać na blogu, a jest o czym!

Szykujemy się do zimy, czyli zakończyły się prace hydrauliczne, teraz zaś przed nami zakup paliwa na zimę, hihi itp... zbieramy plony, marchew, ziemniaki i inne przysmaki... remontujemy na całego...

Nasza sunia jest psem, który wymaga od nas dużego zaangażowania... czytam w książce od Uli jak poradzić sobie z takim psem, który był bity, i jest bardzo strachliwy. Okazuje się, że psy generalnie boją się facetów ze względu na testosteron... więc nasza sunia boi się Marka, ale to nic, popracujemy nad nią. Nasza Lasi to dziwny przypadek... w nocy śpi między nami i traktuje nas jak swoje stado. My śpimy, ale nie możemy do niej mówić, żeby się odwróciła albo zeszła z naszego łóżka, bo od razu jest gotowa się z nami bawić, liże nas i bije ogonem podłogę z radości ... jak tu zmrużyć oko? Rano wita nas od razu w łóżku, al dopiero od dziś sama rano wychodzi na dwór, bo do tej pory musiał ją wynosić Marek... a wciągu dnia, to zupełnie inny piesek... z daleka ucieka na widok Marka... nie reaguje na moje nawoływania,... no i w ogóle "komedia"... wczoraj rano... ale zaraz po kolei... Mój dzień zaczyna się tak: rano polizana przez Lasi wstaję i wypuszczam kury... a także psa na dwór, ale wczoraj coś mnie podkusiło i pozwoliłam jej wejść do zagrody z kurami... pies bojaźliwy, więc co sie mogło stać... Lasi najpierw najpierw stanęła dęba, powaniała i ... zaczął się taniec z kurami... wszystko fruwało, nawet dwie z mniejszych kur przefrunęły ogrodzenie, tak uciekały przed Lesi, a ona w podskokach, z ogonem podniesionym do góry, zaganiała je do kurnika!!! Wrzask, krzyk i rozpaczliwe gdakanie....oj musiałm się nabiegać, aby ucieszony pies wreszcie po wielu prośbach był łaskaw opuścić ogród... oj moja panno, więcej od rana nie wejdziesz do ogrodu, gdy są kury, no chyba, żeby je wieczorem zagnać. Zapomniałam, że owczarki szkockie taktują zaganianie zwierząt z pastwiska jako swoje główne zajęcie, hihi A poza tym, wydawało mi się, że sunia nigdy nie widziała kur i zaganiała pierwszy raz w życiu, ale robiła to z jakby to była wielka zabawa... było na co popatrzeć...

Teraz gościmy przez dwa tygodnie rodziców, więc jestem bardzo zajęta...

Albo takie szczupaki...lub jabłka... a roboty moc...

78. Dożynki!

Ale była fajna impreza! Dożynki we wsi! Najpierw oczywiście, była obowiązkowa msza. Ksiądz poświęcił wilki bochen chleba, a przy wyjściu z kościoła każdy łamał sobie z niego kawałek. Super, prawda? To nam się podobało. Potem spotkanie w parku na kiełbaskach i cieście... i żadnego alkoholu. Właściwie mogłabym powiedzieć, że poznaliśmy mieszkańców wsi, ale to nieprawda, oni poznali nas, bo tak naprawdę zostaliśmy przez sołtyskę przedstawieni wszystkim i ... dalej już jakoś poszło :-) Oczywiście był także wykład historyczny Mareczka hihi...

77. Jest nas więcej...

Nasza rodzina powiększyła się o ... nowego psa!

Śliczna jest nasza Misia, albo Lessi, jak nazwał ją Przemek. Chyba jednak zostanie naszą Misią :-)

Suczka jednak jest po przejściach, a trauma jaką przeszła zostawiła ślady w jej psychice, boi się wszystkiego. Reaguje na nas, ale ma wielką rezerwę do facetów. Weterynarz stwierdził, że najprawdopodobniej była bita, a ma około 7 miesięcy – kto mógłby tak postępować? Na głowie, i nad okiem ma dużą bliznę... Została znaleziona wraz z siostrą, błąkały się w okolicach Żyrardowa, a potem była rodzina zastępcza... Nigdy przedtem nie widziałam tak niespokojnego psa... zawsze mieliśmy do czynienia z dynamicznie rozrabiającymi psiakami, a ta jest bardzo wycofana... Wraz z Ulą mamy nadzieję, że suczka wróci do równowagi i wszystko będzie dobrze. 

A tu, Kasji i Misia.