Spragnieni trasy rzuciliśmy się na Połoninę Wetlińską. Pierwsze zaskoczenie, to cena za wstęp, hihi. Zresztą, za wszystko trzeba tu słono płacić, nawet za rzut oka w dolinkę, hihi. Mimo wszystko nie ma takich zagrywek na Podhalu... Ale co tam, drałujemy pod górę. W pamięci miałam mgliste wspomnienie z tej trasy sprzed chyba stu laty, oczywiście w przeciwieństwie do Mareczka, który pamięta nawet za dużo szczegółów, hihi. Zamiast 3 i 1/2 godz. na Połoninę Wetlińską weszliśmy w 2 godz. Czyżbyśmy wbiegali? Ależ nie! To było nasze tempo z Tatr! Co nie zmienia faktu, że Bieszczady są piękne! Są i basta!
Dzięki Ci, dobry Boże, za cudne Bieszczady!
